5 mei
Ik ben thuis bij mijn lieve vrouw en kinderen, je kunt onder bij het 'thuis' verder lezen!
I am Home please read further by 'thuis'.
Ich bin jetzt zu Hause und Sie konnen weiter Lesen bei 'Thuis'.
19-25 april
Mijn laatste dag op het Roessingh moest ik mijn laatste test met mij Logopediste Annemarie, namelijk harde snoepjes eten in de auto, we hebben een half uur rond gereden en lekkere snoepjes gegeten om mij te bewijzen dat we weer gewoon kunnen snoepen in een auto of tijdens het lopen. De test is aan het eind geslaagd en ben nu in staat alles te eten.
In de tussentijd is er te veel gebeurd sinds mijn thuiskomst in Goor. Allereerst mijn excuses voor mijn Nederlandse taal in mijn verslag waarin veel fouten staan maar daar moeten jullie maar tussendoor lezen. Ik zie het niet meer sinds 17 februari maar ook daaraan wordt binnenkort hard aan gewerkt op het Roessingh.
Afscheid genomen op het Roessingh was een zooitje, ik wist ook niet hoe ik dat moest aanpakken maar gelukkig ben ik een eind gekomen met 2 dozen gebak voor de verpleging en de therapeuten.
Omdat ik niet genoeg gebak had ben ik genoodzaakt weer terug te keren naar de afdeling om daar alsnog afscheid te nemen van verschillende mensen.
Mijn kamergenoot Alphons Nieuwenhuis was dan verbouwereerd dat ik weg ging en heeft mij meerdere malen gevraagd hoe laat ik wegging.
Uiteindelijk kwam ik thuis waar de tuin door mijn drie meiden versierd was, en daarmee bedoel ik ook echt versierd, erg leuk allemaal.
Amy, onze hond was door het dolle heen en was niet meer bij mij weg te slaan de hele dag.
Bij terugkomst was er bij RINGSPANN Benelux BV ook aan mij gedacht bij terugkomst stond er een mooie RINGSPANN taart voor mij klaar, heren bedankt!
Ondertussen een paar leuke dagen thuis gehad waarbij ik mij weinig liet zien in het openbaar omdat dit te druk voor mij is dat iedereen dan tegen mij begint te praten. Het is natuurlijk hartstikke goed bedoeld begrijp me niet verkeerd maar ik heb niet altijd de energie om met iedereen te woord te staan. Ga mij vooral niet uit de weg, als ik er energie voor heb zal ik zeker een praatje met je maken.
Roy Kuipers heeft mij de vrijdag geholpen met de voortuin die echt hoog nodig aandacht nodig had. De achtertuin is door Marco Hazenkamp onder handen genomen tijdens mijn afwezigheid. Mijne heren hartelijk dank hiervoor, ik zal jullie op gepaste wijze bedanken hiervoor als ik zelf ook weer een biertje mag drinken. Verder kwamen Jan en Ellen Groothuis ook even langs om een kopje koffie te drinken om even bij te praten.
Zaterdag avond kwam Ben Bekhuis met zijn dochter Britt een paar overheerlijke biefstukken brengen die we zondagavond op gepaste wijze hebben opgegeten, en daarvan hebben genoten, tjonge wat waren deze sappig. Ik weet nu ook dat deze overheerlijkheden ook door de slokdarm kunnen worden weggeslikt, dit was mijn laatste test om te kijken of ik alles weer kan eten.
Eerste paasdag zijn we naar de kerk geweest en daar heeft Caitlin gezongen bij de pp’tjes. Daarna zijn we even naar oma en opa geweest om soep te eten en voetbal te kijken, daarna lekker naar huis om daar gewoon met het eigen gezin samen te zijn want dat wilde ik na al die tijd dat ik niet met ze samen was.
De tweede paasdag met de familie Tibbe doorgebracht, erg gezellig chinees gegeten, ook was dan weer een test voor mij wat ik niet en wel niet kon eten. Morgen voor het eerst naar het werk om te kijken hoe de zaken gaan, ben zeer benieuwd hoe dat zal vergaan.
Voorlopig heb ik twee dagen poliklinische behandelingen op het Roessing om mij nog verder op te lappen. Er moet nog iets gedaan worden op het gebied van gevoelloze linkerkant en mijn geestelijke gesteldheid daarvoor, hopelijk kunnen we handvaten vinden om mijn medicijnen te verminderen. Johanna gaat gewoon door met de spiegeltherapie om daardoor ook daarmee het gevoel terug te kunnen krijgen.
We zullen gewoon heel veel geduld moeten hebben om beter te worden, we zijn immers nog niet zo heel lang onderweg.
Natuurlijk wil ik dat het morgen is opgelost maar rieel gezien is dit onmogelijk, ik zal mijn uiterste best doen positief te blijven en blijven proberen in de tussentijd mijn conditie terug te krijgen en te vechten voor een goed herstel.
18 april
Bij het zien van mijn weekplanning schrok ik wel even, wat een drukte voor deze week. Deze week heb ik direct na het ontbijt al de spiegeltruc waarbij ik wederom mijn hersenen terger om een verkeerd beeld te krijgen van mijn linkerkant van mijn lichaam. Hopelijk werpt deze wisseltruc de vruchten af omdat ik nu toch verschillende sensaties krijg in mijn linkerkant.Kou is pijn en warmte is geen reactie, vreemd, toch maar moed houden en erin blijven geloven dat het allemaal goed komt. Activiteiten therapie is wat ik de eerste anderhalf uur heb, ik besluit maar een schilderij te gaan maken, die mij aan het Roessingh voor altijd zal verbinden. Het besluit staat vast en heb besloten dat het een vrolijk schilderij moet worden, waarbij ik 2 koeien zal schilderen die onomstotelijk met het Twenteland verbonden zijn, ons Twenteland waarop we zo trots zijn.
Het schilderen gaat makkelijk en de vaart zit er goed in, mij werd dan ook gevraagd of het schilderij vandaag af moest, waarop mijn antwoord overduidelijk met ja beantwoord werd want ik zit hier tot de 21e april en dan zal ik de activiteiten therapie er niet meer zijn voor mij. Tussendoor wordt er nog over het betaalde voetbal geneuselt en dat is mooi want het publiek is divers. Zo zijn er Feyenoord, PSV, Twente, ik zeg de gek en Ajax fans in mijn nabije omgeving. Er druk gespeculeerd wie er nu kampioen wordt en dat is mooi, toch?
Ik moet opschieten want het is al weer 12 uur en dan wordt er hier gegeten, een beetje vroeg maar beter vroeg dan nooit zullen we maar zeggen. Eten dat is op zich al een woord dat een beduidende betekenis voor mij heeft gekregen en niet zomaar een gewoon iets voor velen van jullie, zonder er over na te denken. Ik krijg even een flashback omdat ik nu ineens aan mijn biefstukje moest denken. Ik moet proberen dit weekend de barbecue aan te zetten en daar een paar biefstukjes op te leggen, helaas is dit door drukte en vermoeidheid niet van gekomen maar dit zal ik proberen ver elkaar te boxen het aan komende weekend. Zoals gezegd moest ik dus om 12 uur warm eten, omdat ik nu gewoon “hard”eten moet weg zien te krijgen had ik gekozen voor rijst met koolraap met een kipgehaktbal ??? Niet te geloven dat ik deze keuze gemaakt had maar het lag toch daadwerkelijk op mijn bord. Rijst is korrelig en daarmee slecht te slikken voor mij, bij de eerste hap was er al direct en probleem en besloot dan ook maar mijn bloemkoolsoep op te offeren om als jus zijn werk te dien , zie het maar als een omscholing van mijn soep. Het verwonderde mij dat ik sneller at dan mijn buurman Jasper die bekend staat als een schrokker. Ik schrok en dacht dat ik zijn taak had overgenomen maar een tot mijn verbazing vertelde hij mij dat hij rustiger moeste eten van de verpleging en hield mij als voorbeeld aan, lekker realistisch maar goed zijn eettempo gaat dus als een GTV en niet als een boemeltreintje van Goor naar Enschede.
Na het eten stond Roy Kuipers op de stoep die rondom het Roessingh, die een verplichte geluidsmetingen moest doen en besloot dan maar gelijk een bezoekje te brengen aan mij.
Onze eerste date liep mis omdat ik intern dingen moest verschuiven in mijn programma en kon er geen koffie gedronken worden maar moest Roy toezien hoe ik mezelf op een stuk metaal dat daar roerloos stond tot in het hiernamaals te fietsen. We hebben toen een nieuwe afspraak gemaakt en deze keer ging het goed.
Het fietsen moest ook deze keer weer gebeuren en na het vertrek van Roy liet ik er ook dit keer geen gras over groeien en fietste me ook dit keer weer helemaal kapot. Ik heb een uur op bed gelegen om daarvan bij te komen. Ik weet dat dit voor mijn herstel ten goed komt en ga dit dan ook niet uit de weg.
In mijn koffie pauze stond daar ineens Jan de Wit in een driedelig Armani pak voor mijn neus wat een leuke afwisseling was. Jan was in de buurt en wilde mij verassen wat hem dus lukte, erg leuk Jan bedankt, jammer dat we niet meer tijd hadden.
Mijn volgende afspraak was de fysiotherapie, omdat mijn loop bewegingen niet geheel optimaal zijn werd ik wederom op de loopband gezet om weer kritisch te kijken wat er nu fout gaat. Het blijkt nu dat ik met mijn linkervoet op de buitenkant loop en met mijn rechtervoet op de binnenkant. Iedereen weet dat 1+1 3 is en weet dus dat we dit moeten veranderen, werk aan de winkel dus.
Dat het Roessingh goed werk levert blijkt maar weer aan Jasper die voor mij op een andere loopband langzaam loopt zonder hulpmiddelen terwijl hij hier ca 4 maanden geleden binnen werd gebracht, zonder een teken van leven zullen we maar zeggen.
Hans Lammertink kwam langs na het werk en samen hebben we lekker buiten in het zonnetje gezeten, mijn werkdag zat er ook op en ik had net mijn bammetjes gehad. We konden dus met een volle maag genieten van de zon in tegenstelling tot Hans die op zijn reserves moest teren. Lang duurde dit niet en om 19:00 ging de kantine weer open en besloten een saucijzenbroodje te kopen om de eerste trek te stillen ( van Hans ).
In de tussentijd kwam een delegatie van the motorclub op bezoek, Betty, Arnold en Marco waren van de partij. Het was leuk omdat ze mij een doos vol met lange vingers kwamen brengen met een sticker erop van reserve, hetgeen natuurlijk laaiend enthousiast werd ontvangen door mij alsof ik mijn eigen vingers zou knippen.
Verder een toetje die ik direct op moest eten opdat deze tot vandaag de 18e goed zou zijn. Ook werden er chocolade eitjes meegenomen en omdat Marco de ogen maar niet van deze eitjes kon houden hebben we ook deze zak niet dicht laten zitten. Hans was intussen weggegaan omdat hij de lekkernijen niet als erg gezonde voedingwaarden zag en nam de trein naar huis om daar zijn (opgewarmde) avondeten te nuttigen. Het bleef nog een tijdje gezellig maar ook nu sloeg de vermoeidheid toe bij mij. Na het vertrek van de The Roadrunners heb ik geprobeerd te slapen, mijn buurman dacht hier anders over en begon als een oude man te roggelen en te hoesten zodat ik de slaap niet kon vatten en nu wakker lig.
17 april
Het is zondag, en omdat er zondag niet gewerkt mag worden besloten we onze gestaakte werkzaamheden toch te hervatten. We hebben nu weer enige energie vergaard in de lange nachtrust die we hebben mogen genieten. Onze Hond Amy liet zich om 6:45 horen en ik besloot maar eens een kijkje te nemen om haar vervolgens eens dom aan te kijken wat er aan de hand was. Mevrouw wilde graag naar buiten om haar behoefte tegenover ons huis te deponeren. Het opruimen daarvan was dan mijn eerste taak van de dag,
in tegenstelling van heel veel andere mensen, die hun hond daar gewoonweg laten sch…. en prompt de andere kant op kijken en dus niet zien wat hun hond aan het doen is! Genoeg gal gespuugd voor vandaag, en ja het gaat steeds beter met mij en het eten blijft nu even hangen op het zelfde niveau gezien de verbeteringen van de afgelopen week, gek is dit niet want ik nu al wel veel eten, dus klagen doe ik niet. We moeten vandaag naar de Hofkoren-dag zodat we de Palmpasen optocht moeten laten schieten.
Voor mij is dit een goed alternatief want hier kan ik rustig gaan zitten en luisteren naar verschillende koren. Veel hebben we er niet van gezien maar in ieder geval In Between en onze Isabel
horen zingen, daarna lekker naar huis om in de tuin te zitten en pannenkoeken bakken voor het avondeten.Omdat het zondagavond was is de link naar het Roessingh al gauw gemaakt, de avondklok is ingesteld op 21:00 en moet iedereen binnen zijn, de hond moest even terug naar het logeeradres bij de familie Groothuis en daarna op naar Delden waar we samen een lekker ijsje hebben gekocht op weg naar pappies tweede thuishaven.
Langzaam maar zeker weer aan het werk gedacht en volgende week ga ik er eens kijken hoe het allemaal gaat daar aan de Nieuwenkampsmaten, so boys be aware!
16 april
Het zou een mooi weekend worden omdat de weersvoorspellingen goed zijn en daar hebben we natuurlijk veel aan als je iets in de tuin wilt doen. Dit weekend zou een test voor mij worden. Om te kijken wat ik wel en niet zou kunnen en hoelang ik het vol zou kunnen houden.
De eerste ultieme test was het gras maaien en ik moet je bekennen dat dit wel te doen was al was doet na 2 korte pauzes met een lekker kopje thee. Volgende test na het eten was naar een kweker om een paar vaste planten te kopen die we in de tuin zouden gaan zetten. Dit was dan ook een plannetje dat we ten uitvoer zouden brengen samen naar een zeer lange tijd is dit dan ook gelukt maar makkelijk was dit allerminst. Op de terugweg heeft oma Denise ons getrakteerd op een lekker ijsje in good old Hengevelde.
We hebben een boompje en een paar vaste planten gepland, deze hebben een speciaal plaatsje ingenomen in mijn hart het werd dus een speciale dag. De kinderen liepen de hele dag om ons heen zodat het toch een dag was dat we samen waren.
’s Avond was ik helemaal kapot en Jo en ik dwarrelden op de bank neer, nadat Jo de kinderen naar bed had gebracht.
Ik mopper wel eens op haar maar dat doe ik omdat ik op dat moment op niemand anders kan mopperen, eerlijk is dit niet maar ze weet dat ik zielsveel van haar hou.
Ik had er een prettig gevoel van over gehouden van de leuke dag samen en besefte dat we als familie binnenkort weer lekker samen zouden zijn en dat ik dan alleen poliklinisch terug zou moeten komen naar het Roessingh. Waarschijnlijk zal ik dan voor 2 dagen terug moeten om daar te revalideren.
15 april
Het is weer bijna weekend maar voor het zover is, nog even deze vrijdag zien af te ronden. Zoals vanouds ben ik weer in het zwembad gesprongen om te kijken of ik nog kan drijven, maar met de 3 kilo die ik er in één week erbij heb gekregen is het drijven zeker tot de mogelijkheid gaan behoren. Mark Scheeren is een stagiaire die vandaag een meeloopdag heeft met mij. Allereerst meegelopen met hem naar de logopediste waar ik vandaag rauwkost en een hard dropje moest opeten. Ik moet zeggen dat dit weer tot emoties leidde maar ik heb het gedaan en ben daar zeer over te spreken.
14 april
Weer lekker gezwommen en weer de knol’n op na een half uurtje zwemmen, gezien mijn fantastische uithoudingsvermogen heb ik het zwemmen met 3 minuten verlengt, ja,ja echte 3 minuten! Daarna lekker ontbijten, dit ging na het zwemmen erg goed en dat kwam mede door het glijmiddel op mijn boterhammen, file American of spel je dat anders?. In ieder geval ging het voor mij als een speer maar voor de rest dachten de anderen met 100 % zekerheid hoe het toch mogelijk is om zolang over een boterham te doen. 
Bij de functie training therapie heb ik mij het schompes gelopen, door mij zwabberbeen onder controle te houden ben ik hier erg actief mee bezig en moet zeggen dat ook dit zwabberbeentje het tegen mij gaat verliezen en ik zal laten zien dat dit ook goed zal gaan in de toekomst.
Vandaag gesproken met mijn fysiotherapeut, deze bereidde mij voor op de dagen die komen buiten het Roessingh. Het probleem daarbij is dat ik aan de buitenkant geen zichtbare problemen heb, en mensen zullen deken dat ik gewoon aan het werk moet. Het gekke daarbij is dat ik mensen hier niet zielig vindt, iedereen gaat er anders mee om. Truus is een vrouw die zeer is aangedaan en zit dan ook in een rolstoel maar het is een vechter, het is dan ook pure topsport en zo zie ik het ook, ikzelf kom hier dan ook beter uit gezien mij gedachte, mijn lichaam zal nog hard moeten vechten om fatsoenlijk te kunnen functioneren.
Vanavond Bastiaan Freie op bezoek gehad van Morskate Aandrijvingen BV een klant van ons. Verder de buren José en William en mijn nichtjes Lotte en Noor en oom Wim. Er zong een gemengd koor uit Almelo en moet je eerlijk bekennen dar werden we allen niet erg blij van, allemachtig volgens mij nemen ze daar echt iederee
n voor aan als er maar geluid utkump!
13 april
Vanmorgen lekker gezwommen maar na 25 minuten zwemmen werd ik gedwongen om ermee te stoppen puur door mijn vermoeidheid. Ik moet leren niet te veel te willen en moet mij inhouden en beseffen dat mijn lichaam het niet vol kan houden, geest en lichaam zijn op dit moment vijanden van elkaar. Ik probeer mijn conditie weer op te bouwen maar wat ik overdag doe moet ik even later weer bezuren en wordt ik gedwongen op bed te gaan liggen.
Toch houd ik dit vol want het is de enige manier om de conditie op te bouwen.
Het eten wordt steeds minder een obsessie mede omdat het makkelijker gaat doordat mijn spieren die ik nodig heb om te slikken steeds sterker worden. Iedereen daagt me uit er met het Schoolfeest bij te zijn om lekker te barbecueën en een biertje te drinken, als het zo doorgaat ben ik er ook van overtuigd dat dit gaat lukken, ook al doe ik er dan veel langer over, de heerlijke barbecue middag bij de familie Bekhuis gaat dit jaar niet mijn neus voorbij, mits ik uitgenodigd wordt natuurlijk.
Ik ben aan het aftellen en iedereen staat er hier van te kijken dat het allemaal erg snel gaat met mij, ik ben dan ook positief gestemd dat ik met Pasen thuis ben en dat ik dan poliklinisch verder moet 2 dagen in de week.
Mijn hoofd begint deels het gevoel terug te krijgen en ook mijn linkervoet begint ook enige warm/koud sensaties te voelen als ik bijvoorbeeld op de tegels met vloerverwarming loop. Verder heeft, of het nu komt door de spiegeltherapie of door normaal herstel, begint mijn linker kant vreemde gevoelens te vertonen. Het gekke is dat ik totaal gevoelloos ben maar wanneer ik aan het touwtje springen ben voel ik pijn in mijn linkerknie die vorig jaar zo erg eraan toe was. Ook heb ik spierpijn in mijn linkerborst, een soort spierpijn die ik soms ook in mijn linker achterwerk heb. Helaas kunnen ze mij geen garantie geven of het ooit weer goed komt..
Ik heb in Het Roessingh veel geleerd wat belangrijk is in het leven en dat is mijn familie, de bekende golfballetjes in de jampot (zie kopje ‘van alles’) op de website. Hier zijn verschillende mensen die een hersenbloeding hebben gehad in verschillende maten en soorten. Vandaag hoorde ik dat er jaarlijks 180.000 mensen een CVA (Cerebro Vasculaire Accident) krijgen, wat in de volksmond ook wel beroerte wordt genoemd, waarvan er 10.000 met dodelijke afloop.
Het is dan al een wonder te noemen dat ik niet tot deze 10.000 mensen behoor, maar tussen de 180.000 mensen. Er zijn ze in alle soorten en maten maar wat ik heb is uitzonderlijk te noemen vandaar mijn bijnaam hier ‘de witte raaf’.
Iedereen heeft weer iets anders wat uitgevallen is bijvoorbeeld een arm of een been of alleen een arm of een complete uitval van een kant, erg uitzonderlijk is dat je totaal verlamt raakt.
Iedereen heeft wat anders op de afdeling en het is dan ook zeer moeilijk om er over te praten omdat iedereen wat anders heeft en andere emoties heeft of er gewoonweg niet over wil praten.
Het is bijzonder lastig omdat veel patiënten hier slecht kunnen praten dus ook slecht kunnen communiceren, toch doe ik mijn uiterste beste om met deze mensen een gesprek aan te gaan. Veel mensen zijn verwart en weten na een paar minuten al niet meer wat ze gezegd hebben tegen mij.
Op de afdeling ben ik denk ik wel het beste hersteld van al mijn problemen ook nog eens in een zeer korte tijd, ik heb geluk dat ik samen met Jasper en Maria, de jongste van de afdeling ben.
Vandaag ook de uitslag van mijn psychologische test gekregen die ik de laatste 2 weken heb gehad. We hebben ze besproken en er zijn geen gekke cognitieve dingen uitgekomen. Onder cognitieve gevolgen kun je stoornissen in het denken, zien, voelen, lezen, spreken, plannen en onthouden zetten, dit zijn de meest belangrijke cognitieve zaken.
Na mijn hersenstam infarct met een kleine bloeding hebben ze een paar dingen die daarbij aandachtspunten hebben, deze zullen in het dagelijkse leven aan het daglicht komen. Ze zullen mij handvaten geven waardoor het makkelijker wordt hiermee om te gaan. Tot nu toe is er geen reden tot bezorgdheid want uit de test komen tegenstrijdige dingen aan het daglicht en krijg daarvoor nu het groene licht. Ik zal me bij hoge werkdruk minder prettig gaan voelen en zal daar misschien fouten gaan maken, ikzelf zeg dat ik geen verschil merk, we zullen zien.
Vandaag zijn ook Johanna, Caitlin en Isabel geweest een paar uur later kwam ook Diane met Kees en Mart even langs. Omdat ik tussentijds even tijd had heb ik ze even een korte rondleiding gegeven en was er een afsluiting een dikke ijsco van Ome Eduard.
12th April 
Now the news is spread all over the world by Johanna, I will write myself also to you guys in person.
The last 2 months have been a very difficult time for me due to a brain hammerage (stroke) this event happened on the 17th February 2011.
In my dairy you are able to read what happened before, for now I am in a rehab centre where I recover from my stroke. I had several problems like problems like walking, I couldn’t see properly, and at my left side of my body I don’t feel a thing like warm/cold sensation and pain, the biggest problem for me was and still is my swallowing.
The last week was a week full of surprises which I see as a step forwards my swallowing has improved and now my food is soft and I get stronger and stronger
Yesterday they have removed my PEG Catheter which I have to feed myself with fluids to get my food inside me.
Like I said before I have to work on my physical problems like running, walking and other physical short comings like my feeling on my left side like warm cold and pain. Hopefully this will be come back in a couple of months.
I just heard that I will get my driving license back in August and that is a shock for me but I am not able to change that, it is the law in Holland after you had an CVA (stroke) you lose your driving license for a half year.
The 21st will be my last day in the rehab centre and after that I have to travel 2 days a week to the rehab centre from home. I hope to recover for the fully 100% !!
I love you all for the kind comments from all over the world!
I will be back!
12 april
Vanmorgen wilde ik gaan gaan zwemmen maar het wondje waar mijn PEG katheter had gezeten bloedde nog iets dus ik ben maar niet naar het zwemmen gegaan vanmorgen.
Het ontbijt gaat steeds beter en de boterhammen gaan steeds beter naar binnen, er is nog steeds vooruitgang en deze zal als het aan mij ligt blijven komen totdat ik alles kan eten.
Zojuist weer hard gelopen en ik mag niet klagen, het gaat goed.
Annemarie mijn logopediste kwam langs en van haar moest ik een glas Cola in één keer leeg drinken, Het lukte mij bij het tweede glas, wat ik vvor een lange tijd voor onmogelijk had gehouden is dan ook weer gelukt. Ook moest een banaan binnen 1 minuut worden opgegeten wat volgens mijn klokje aardig binnen de tijd was dussss......
11 April
Het weekend is over en er is weer werk aan de winkel, ik moet nu mijn PEG Katheter laten verwijderen. Mijn gedachten waren dat ik weer opgenomen zou worden maar helaas gaat het verwijderen dit keer zonder roesje. Ik werd hier niet vrolijk van maar de dokter verzekerde mij dat het zo over was. Ze wilden mijn keel verdoven maar gelukkig gaf ik nog net op tijd aan dat ik geen keelroesje mocht. Waarschijnlijk is dit nog blijven hangen van de tijd dat ik in het ziekenhuis lag, ze keken me namelijk een beetje vreemd aan maar goed, eind goed....
Het moment was aangebroken en ik kreeg een steun in mijn mond zodat ik niet op de Endoscoop zou kunnen bijten. Het was een verschrikkelijk gevoel dat ik dat ding moest inslikken, waarmee ik sowieso al problemen had. Uiteindelijk drukte hij deze gewoon verder om toch verder te kunnen en mijn PEG aan de binnenkant van mijn maag te kunnen verwijderen. Dr.Van Roermund liet mij dit verwijderde ding zien die aan de maagwand vast zat nadat hij deze verwijderde met de Endoscoop door mijn slokdarm, je moet er niet te lang bij stil staan. Er werd mij verzekert dat ik direct weer mocht eten en drinken wat ik niet begreep, ik heb tenslotte een gaatje in mij maag en in mijn buik. Verder moest ik 24 uur wachten om weer te kunnen zwemmen, ongelofelijk. Met een beetje een verward maandagmorgen drukverbandje dat op mijn buik werd gedrukt/geplakt, werd ik terug gestuurd naar het Roesingh.
Op het Roessing aangekomen werd mijn programma omgezet omdat ik een aantal dingen heb gemist en deze waren noodzakelijk kwaad omdat anders bepaalde therapieën niet goed aanslaan.
Alex Rijsman kwam ook weer even aanwippen na het werk, hij moest helaas wel even wachten op mij maar dat is hier de gewoonste zaak van de wereld. Als je hier niet onthaast dan weet ik het ook niet meer. Verder ’s avonds mijn grootste vriendin Christel Schmidt op bezoek gehad samen met mijn oom Hennie en tante Joke Tibbe. Om het verhaal compleet te maken kwam ook mijn achterneef Harold Spenkelink mij bezoeken. Hartelijk dank daarvoor het was prettig om jullie te spreken en bedankt voor jullie cadeau’s.
10 april
Op zondagmorgen Match of de Day gekeken en verder in de morgen weinig gedaan we zijn even naar de Meene gelopen met de hond, op de terugweg even een bakkie leut gedronken bij Meta onze oude buurvrouw.
Omdat Johanna ziek in bed lag, zijn de kinderen en ik naar oma en opa gefietst waar we lekker in hun nieuwe tuin hebben gezeten, heerlijk gewoon. Daarna FC Twente live gekeken op eredivisie live. Tjonge wat een baggerpot was dat niet te geloven gewoon.
Oma vroeg aan de kinderen of ze een bamibal wilden hebben, waarop volmondig ja werd gezegd. Ik zou er ook een krijgen maar zei dat dit een probleem zou worden. Met de wijze woorden van mij Logopediste om alles proberen te eten dacht ik dit wel aan te kunnen en met veel ‘Joppie’ saus (voor een groter glijvermogen), zou dit tot de mogelijkheid gaan behoren. Door de grote concentratie mijne zijde ben ik er uiteindelijk in geslaagd dit ‘vette’ ding weg te werken. Weer een mijlpaal, zo worden er aardig wat mijlpaaltjes in de grond geslagen.
’s Avonds nog even sport in beeld gekeken om gelukkig PSV ook onderuit te zien gaan.
Samen met ons gezinnetje een leuk weekend gehad ondanks dat Johanna ziek was, morgen vroeg om 9:15 in de morgen in Almelo in het ziekenhuis om de PEG Katheter te verwijderen, moet er niet aan denken.
9 april
Weekend stond weer voor de deur en ik moest mijn dagelijkse dingen gewoon weer oppakken en dat heb ik zo goed en kwaad als het kon opgepakt.
In onze tuin heb ik het snoeien van de planten maar even naast mij neergelegd omdat ik de rest van mijn vingers wil sparen, ik heb er tenslotte maar 10.
We hadden een huisje op hoge poten staan waar onze kinderen uren en uren in hebben gespeeld.Dit huisje moest wijken omdat er steeds minder in werd gespeeld en omdat er een ander tuinhuisje moet komen, hebben we besloten het huisje te verplaatsen naar de tuin van Hans en Diane.
Het in nu de beurt aan de boys Kees en Mart van de familie Lammertink die er als ware een Boomhut van hebben zonder de boom, die moet je er maar bij denken. We hebben gefietst en met de hond gelopen die op dit moment weer een logeerpartijtje heeft 
bij de familie Groothuis waar die zich goed vermaakt met hun twee honden.
Laat in de middag waren Caitlin op haar nieuwe fiets en ikzelf naar de Jumbo gegaan omdat ernog een paar boodschappen gehaald moesten worden voor een gezellige zaterdagavond. Veel bekendentegen gekomen waardoor het korte uitstapje iets werd verlengd.
8 april
Vrijdagmorgen begonnen met een auto rijden, ik moet zeggen dat dit uitstekend ging, dat vond dan ook mijn rijinstructeur. Een beetje door Enschede gecrost zonder gekke dingen, het leek weliswaar alsof ik mijn examen moest doen toen ik 18 jaar was. De aanbeveling aan het CBR is dan ook weggegaan met de uitstekend op de aanvraagformulier voor mijn rijvaardigheden op de weg.
Je bent je niet verplicht dit te melden dat je een CVA hebt gehad bij het CBR maar uit verzekeringstechnisch oogpunt gezien is het beter dat je meldt dat je een herseninfarct hebt gehad. Bij een eventueel ongeluk dek je jezelf in zodat de verzekering nooit kan zeggen dat ze niet hebben geweten dat je iets hebt gehad in het verleden.
Wel draai je zelf op voor de kosten die je zelf maakt om dit allemaal te legaliseren en loopt gauw op tot honderden euro’s, leuk is het dus allemaal niet.
Verder zijn er nog meer dingen die mij ten gehore gekregen heb maar hier kan ik niet over uitwijden, maar geloof me hiervan lusten de honden geen brood, hoezo goede wetgeving!!!??
Verder weer ergotherapie gehad waar de spiegeltherapie weer z’n werk heeft gedaan.
Net voor de middag naar de Logopediste geweest deze heeft mij een beschuit en een plak roggebrood laten eten, de beschuit was daar aan toe maar het roggebrood was alsof ik tegen een plaat piepschuim zat aan te kijken die ik glad moest maken. Naar een dik een half uur was deze dan ook geheel opgegeten met 3 koppen thee met ter afsluiting een kopje koffie, om deze massa te transporteren, de eerste 3 happen gingen goed maar daarna was het echt bijna onmogelijk maar toch maar weer opgegeten.
Aan het eind van de middag mocht ik naar huis waar Hans en Diane en Mart mij kwamen ophalen omdat Johanna Ziek met griep in bed lag.
7 April
Op zich een actieve dag met veel sportactiviteiten en ook mijn favoriete therapie en dat is Logop
edie omdat ik daar steeds het grootste succes boek, namelijk het eten. Het eten staat nu op zacht wat inhoud dat ik nu zachte dingen kan eten waarbij ik langzaam maar zeker steeds beter wordt in het wegslikken van het voedsel. Vandaag ook naar ergotherapie waarbij ik ook kleine succesjes heb geboekd. Mijn gevoel in mijn linkerhand wordt een klein beetje beter, ik heb het gevoel dat het langzaam terug komt als het in dit tempo gaat dan heb ik hopelijk over één jaar weer gevoel in mijn linkerkant van mijn lichaam. Met zekerheid kan niemand dat je vertellen dus blijft de onzekerheid een bepaalde factor in je leven. Soms heb ik het gevoel dat dit stukje lichaam niet tot mij behoord, maar wanneer ik ernaar kijk weet ik dat het van mij is en dat ik moet accepteren dat dit stukje van mijzelf geen dieper gevoel heeft. Het is nu lastig dit met mijn goede kant zo te coördineren zodat het niet nog en keer fout gaat zoals met het snoeien van de planten.
Verder heb ik de sportactiviteiten voort gezet en ben begonnen met het Spinbiken om mijn conditie weer op te bouwen, wat bij CVA patiënten tot bijna nul wordt gereduceerd. Vermoeidheid speelt mij na het spinbiken weer parten maar hierdoor weet ik dat er wordt gewerkt aan mijn conditie. Ook is de functie training een goede training voor mij omdat daar goed wordt gekeken hoe ik beweeg en of ik dit op een goede manier doe.
Bij de fysiotherapeut werd ik bij het hard lopen gewezen op een compleet verkeerde loophouding die moest worden gecorrigeerd, ik had aan mijn rechter kant bij het hardlopen een zwabber onderbeen. Door dit te verbeteren kreeg ik oefeningen mee om dit te verbeteren. Door op de band te lopen met een grote spiegel ervoor moest ik mijn rechterteen naar binnen drukken zodat mijn voet rechter ging staan en daardoor mijn zwabberbeen weer een normale functie kreeg.
Ik heb dit nu meerdere malen geprobeerd en met succes, het enige is nu het in praktijk brengen zodat dit weer een normale beweging voor mij wordt. Op deze manier ondervind ik telkens weer dingen die ik opnieuw moet aanleren.
Bij de logopedist kreeg ik een appel en een sinaasappel voorgeschoteld waardoor mij het zweet al op mijn voorhoofd stond, hoezo een sinaasappel met al die schilletjes en velletjes, die ik nu niet, dan niet en nooit helemaal fijn kan kauwen. Na een paar benarde minuten begon ik met een appel, deze appel wordt errugg dreuge als je lang kauwt en het sap eerst doorslikt. Het was dus zaak niet eerst het sap van de appel weg te slikken maar het sap tegelijk met de appel zelf weg te slikken, lijkt makkelijk maar is moeilijker dan je denkt. De sinaasappel was voor mij met al de velletjes een probleem en van doorslikken van het verpulverde massa was dan ook eerst geen sprake. Uiteindelijk moest het er toch van komen en heb het dan maar eens geprobeerd. Het was gek genoeg makkelijker dan de appel.
’s Avonds bezoek gehad van Paul Gelen, onze buren Wissink Thea en Bennie en Pa en Ma dus dat was wel gezellig druk, ik heb dan ook erg goed geslapen die avond.
6 april
Met de datum in de tuk wanneer ik naar huis kan, is de dag aangebroken met een lach. Ik weet dat ik al een heel eind ben gekomen en denk nog vaak aan mevrouw Spenkelink een diep gelovige vrouw uit Delden. Mevrouw Spenkelink is een vrouw van 83 jaar die alleen woont maar precies weet wat ze wil en heeft een week naast mij gelegen in het ziekenhuis omdat zij een tia had gekregen en moest herstellen. Toen ze werd ontslagen uit het ziekenhuis zou ze voor mij blijven bidden totdat ik weer fatsoenlijk zou eten. Ik vertelde haar dat deze dag er hopelijk zou komen en dat ik haar zou bezoeken na mijn laatste klinische dag in het Roessingh en dat gaat gebeuren ook. Veel mensen hebben voor mij gebeden en dat hebben veel van jullie niet onder stoelen of banken gestoken. Nu ik redelijk kan eten en mijn PEG katheter eruit kan, zal het niet lang meer duren voordat ik haar een bezoekje zal brengen.
Zoals gezegd is mijn dag goed begonnen en kan ik uitkijken naar het bezoek dat ik vanavond krijg Diane, Silvo Busschers, Hans en Ben Bekhuis.
Vanavond een verrassingsbezoek gehad van mijn oom Alfons en tante Nettie Bekhuis, fantastisch dat ze de moeite hebben genomen naar het Roessingh te komen om met eigen ogen te zien dat het mij goed gaat.Nettie gefeliciteerd met je 60ste verjaardag.
Het bezoek is geweest en er werd al over verschillende activiteiten gesproken zoals het open dag Huttenkloas, schoolfeest en andere zaken waar bier moest worden gedronken en een vette paling moest worden gegeten. Zoals jullie weten ga ik daar mijn uitrste best voor doen, bedankt voor jullie bezoek!
5 april
De dag dat ik besproken wordt door de PB groep ( Patiënten Bespreking). Ik heb een vrij rustige dag mede door mijn vinger maar ik ga er zelf op uit om mezelf te verzetten om iets te gaan doen.
Bij mijn belangrijke afspraak is nog steeds een bezoek aan mijn logopediste omdat het eten steeds beter gaat heeft ze ook dit keer een leuke verrassing in petto, frisdrank en een kleffe ontbijtkoek. Het gaat als een speer met het frisdrank dat is niet het moeilijkste. Bij de ontbijtkoek heb ik bij voorbaat al een klef gevoel in mijn mond. Wonder boven wonder eet ik dit goed weg zonder 3 of 4 keer te hoeven slikken, met het voordeel dat het ‘s morgens is en ik niet te moe ben om te eten dat is dan ook de reden dat ik ’s avonds nog Griesmeel en Brinta pap voorgeschoteld krijg.
Ook komt de spiegeltherapie weer aan bod en ik krijg zowaar een gevoel terug in mijn pink en ringvinger van de aangedane kant. Bij de Ergo therapie weten ze niet of het door de spiegel therapie komt of dat het gevoel uit zichzelf terug komt. Het maakt mijn niet uit waardoor het komt áls het maar komt!
Johanna is om 15:00 op het Roessingh om de Dokter te spreken hoe het nu verder gaat met mij en mijn problemen. Ze zegt dat ik ondanks mijn gevoelloze kant en mijn eetstoornis de 21ste april poliklinisch verder mag revalideren, dit komt als een geschenk uit de hemel vallen.
Omdat het eten nu allemaal op de “normale” manier mijn maag invalt mag de PEG Katheter er uit, alleen is nog de vraag wanneer ik deze operatie krijg. Ze hebben hier gevraagd aan het ziekenhuis in Almelo of dat op een zeer korte termijn kan plaats vinden, omdat het wel een infectiebron is voor het lichaam.
's Avonds Gerben en Bianca Huuskes op bezoek gehad, geweldig hoe mensen met je meeleven om de moeite te nemen naar mij toe te komen, bedankt.
Ook kwam Hr. Huistede uit de Iependijk nog even langs om een kort praatje te houden. Hij komt elke woensdagavond met een groep mensen nog elke week hier in het Roessingh om te zwemmen. Hij heeft 20 jaar geleden een hersenbloeding gehad en kwam mij even een hart onder de riem steken.
4 april
Na een heftig maar prettig weekend thuis hebben we de 10e verjaardag van Caitlin gevierd.
Het was voor de familie en zeker voor Caitlin een onvergetelijke dag waarbij haar nieuwe fiets hét cadeau was. De hele familie was aanwezig en omdat het slikken redelijk ging besloot ik het gebak wat de kinderen lieten staan maar langzaam op te eten, hetgeen ook lukte wonderbaarlijk genoeg (weer een mijlpaal).
Verder hebben we een kraai bevrijd uit het rookkanaal van de openhaard i.s.m. de dierenambulance. Ten slot heb ik besloten mezelf te beroven van een vingertopje, bij het snoeien van het lavendel en een stukje van de vinger te hebben geknipt na het snoeien ervan, gaan we weer over tot de orde van de dag.
We zitten weer hoog en droog op het Roessingh en ik moet zeggen, ik moest met mijn vinger naar het ziekenhuis in Enschede omdat het ernstiger was dan ik dacht aldus de dokter hier.
Met de taxi naar het ziekenhuis waar ze op de spoedeisende hulp mij vinger bekeken, het zag er niet zo mooi uit maar helaas viel er niets te hechten en dus moest het vanzelf weer dicht groeien. Het werd netjes opnieuw verbonden en ging met een mooi ingepakte vinger, 3 uur later onverrichte zake weer terug naar het Roessingh. Ik had mijn hele schema door de war gemaakt met het bezoek aan het ziekenhuis, hierdoor heb ik mijn autorijles gemist die ik zo graag wilde hebben.
(best wel een beetje ziek om je eigen hand op de foto te zetten, maar ja.....)
Bij het bezoekuur hebben zich Peter en Kitty Horselenberg gemeld wat weer een leuk bezoek opleverde, de details zal ik jullie besparen maar leuk was het wel.
6th April
Hereby the update in English.
The last couple of days are much better with me, my body is getting better and better and is listening to what my brains have to tell.
It is a day of training and training, full of therapy for my brains and body.
I have to tell you that my left side is still a problem but we will see on Friday if I am able to drive a car.
I have been practicing already on a mud road near a farm and I have to say without failure, but you never know how it goes on the normal roads.
At the moment my days are very long but the doctors see my progress and I have to say, I am glad it goes much faster than I thought it would.
Eating my food is still a problem, although I think this will be solved as well in the future. We will see, at least I am very positive about it.
Yesterday I looked back to the day I had the stroke and I tell you that was Hell, now I can say that I am back on track mainly due to my positive attitude.
Live goes on, and my daily life is on hold, but at least I know that I fighting for a better life and that I can go back to my family to pick up my daily life.
I have to build up my life slowly because it made a big dent in my confidence and that I have to build up again. I will and I must be strong. In my near future there will be a lot going on. There will be things which I can and can’t but at least I am alive, nobody is able to take that off me.
In the last weekend my oldest daughter became 10 years and she got a new bike, she was in heaven because this bike means a lot to her. In the picture you will find the bike of her.
I hope I have informed you a bit more how the situation is at the moment and will update you as soon as I can.
Weekend thuis 2-3 april
Kijk bij Thuis
1 April
Het begon met een 1 april grap met het ontbijt omdat ik bij het ontbijt een plak kaas had liggen op mijn bord. Van mijn logopediste mocht ik alleen smeerbare pruttel op mijn boterham hebben. Ik dacht bij mezelf, ik eet het gewoon op en zeg later op de dag dat het erg lekker was. Omdat het lukte met het kaasplakje op mijn boterham dacht ik dat een plakje ham ook wel zou lukken.
Later hoorde ik dat het geen grapje was en dat Annemarie dit een zeer serieuze aangelegenheid vond en dat hier de keuken een fout had gemaakt.
Nu het toch was gelukt moest ik hier gewoon mee door gaan en dat doe ik dan ook, ook moest ik in het weekend proberen de korst op te eten van alle boterhammen.
Johanna had deze dag een meeloopdag en zat dan ook bij dit gesprek, ze vroeg mij wat het ultieme was om in de toekomst te eten, waarop ik antwoorde van een biefstuk en een dropje.
Bij het dropje zit een lang verhaal aanvast, maar kort door de bocht, ik ben daar tijdens het autorijden in Duitsland bijna in gestikt vandaar...(is niet zo luchtig als dat het hier staat)
Ze kwam met een dropje die ze mij in de hand gaf, deze at ik dan zonder problemen na lang kauwen toch op, dus diot was voor mij een van de ultieme dingen om te eten.
Verder de dag was een dag vol therapie waardoor ik mijzelf compleet afpijgerde.
Het is weekend en ik mag weer naar huis, we zullen zaterdag Caitlin's 10e verjaardag vieren.
31 Maart
In de morgen had ik een afspraak in het ZGT Ziekenhuis te Almelo bij Dr. Van Roermund om de PEG katheter te laten zien.
Er waren geen complicaties met de PEG katheter en nadat hij mij onderzocht had, vertelde hij mij hoe deze, eventueel wanneer het zover was, zou worden verwijderd. Omdat ik nu de sonde niet meer gebruik mochten ze deze van mij wel verwijderen maar Dr. Van Roermund wilde dit in overleg met het Roessingh doen.
Bij terugkomst in het Roessingh moest ik eten, het was een warme gemalen maaltijd waarover ik een dik uur deed met alle frustraties vandien. De reden hiervoor was, dat het eten erg droog was en daardoor erg veel moeite moest doen om het op te eten. Mijn idee erachter was dat dit een goede oefening zou zijn maar later hoorde ik dat ik mijzelf gekweld had met het eten, ik had het gewoon moeten laten staan.
De broodmaaltijd in de avond ging weer een stuk makkelijker en kreeg mijn vertrouwen weer terug, zodat ik van de tweede boterham een stukje korst meenam.
In de avond kwamen Marc en Stefanie Poppink en Hans Lammertink op visite.
30 Maart
's Morgens gezwommen en moest onder begeleiding, de instructeur heeft mij te water gelaten maar al gauw bleek dat het wel goed ging. De PEG Katheter bleef op zijn plaats zitten maar de watervaste pleister bleek niet bestand te zijn tegen de het water.
Daarna door naar de logopediste Annemarie Kuipers die mij een kopje thee gaf en daarna mij ook een banaan en een kiwi voorzette. Dit bleek goed te gaan maar tijdens mijn battle met de banaan liep ze de kamer uit en kwam terug met een boterham. Ik schrok me dood en al kijkende naar de boterham kreeg ik de banaan nog moeilijker weg, dan zie je wat de psychologische kant doet met je. Annemarie wilde hiermee laten zien dat het ook een deel psychogisch is en dat het niet alleen maar door het hersenstam letsel komt.
Dat gaf me veel vertrouwen om mijn boterham op te eten, welliswaar zonder korsten.
De boterham werd belegd met boter en chocoladepasta, de eerste happen leken niet een strijd te worden maar gelang ik de boterham wegwerkte werd het alom weer een ware strijd om voor mij droge massa weg te slikken.
Uiteindelijk lukte het mij zonder te drinken deze boterham op te eten met 50% van mijn slikfunctie tenminste zo voelt dat, het is dus nog steeds wachten op de andere %, die hopelijk terug komen zodat ik zoals iedereen nodig heb om fatsoenlijk te kunnen eten.
Omdat deze boterham lukte, hebben ze mij samen in samenwerking met de diëtiste ander eten voorgeschreven, niet meer gepureerd maar gemalen. Verder 's morgens en 's middags de pap vervangen door boterhammen met karnemelk. Ik ben nu al een paar dagen van de sondevoeding af, alleen gaan de medicijnen nog door de sonde.
29 maart Update
Hallo lieve mensen,
Het was een dag vol met energieke dingen en nieuwe ontwikkelingen. Deze week had ik bezoek van onze vrienden Edwin en Monique uit Kilder, een klein plaatsje bij Doetinchem in de buurt. Dit bezoek gaf mij zoals vele bezoeken van jullie veel energie.
Ik moet het natuurlijk zelf doen maar jullie dragen allemaal een steentje bij bij elk gebaar groot of klein.
Op het Roessingh wordt van mij verwacht dat mij conditie weer beter wordt want dat is natuurlijk momenteel zwaar knudde. Wat ga je dan doen.... juist dan ga je spinnen, dat is voor leken op de hometrainer een half uur hard fietsen. Dat viel mij de eerste keer zwaar en had dan ook uren later het zwaar te verduren bij de ander therapieën die ik dezelfde dag had.
Bij de Fysiotherapie moet ik veelal evenwicht oefeningen moeten doen omdat mijn rechterkant een evenwichtstoring heeft die we moeten aanpakken, voorheen vertelde ik al dat ik geen gevoel heb aan mijn linkerkant.
Ook heb ik vandaag een psychologische test moeten doen om te kijken of ik wel echt ben wie ik voorheen was aan de neurologische kant. Uit deze test moet te zien zijn waaraan ik nog moet werken. Het begon allemaal met een fantastische boodschappen lijst die de ze opnoemde. Ik moest dan zeggen wat bij mij bvleef hangen, ik weet nu ook waarom ik als ik boodschappen deed alles op schreef.
Andere testen vielen voor mij beter uit waarbij ik echt moest puzzelen om een antwoord te krijgen.
Mijn vermoeidheid gaat beter en mijn eten kan ik beter naar binnen krijgen maar ik moet mij echt concentreren op mijn eten, de Logopediste Annemarie daagde mij uit om bij alle andere mensen te gaan zitten waar het drukker was om te kijken of ik wel kon eten wanneer er veel om mij heen gebeurde. Ik moet zeggen dat mij dat zwaar viel, mede omdat ik gauw werd afgeleid door verschillende mensen die tijdens het eten tegen mij begonnen te praten.
Ergotherapie was weer een beetje een tegenvaller mede door bezuinigheden in de zorg, hierdoor kon ik deze spiegeltherapie niet elke dag krijgen en dat was jammer want het werkt beter wanneer het elke dag wordt gedaan. Met de spiegeltherapie leg je de aangedane arm/hand achter de spiegel. Je kijkt je in de spiegel en dan zie je de goeie kant maar in spiegelbeeld nu ga je de goeie kantprikkels geven van warm, koud, pijn enz. Je concentreert je dan op het beeld in de spiegel. Door dit elke dag te doen en te herhalen voor twee weken moet je je hersenen laten denken dat de aangedane kant ook het gevoel heeft andere hersenen nemen dan de functies over van de afgestorven hersenen. Ik hoop dan ook dat ik over een week kan zeggen dat het werkt.
29 March
This was a grazy day for because we eat with eastern in Holland easter eggs real ones and chocolate ones.
Mr. Groothuis came to visit me and brought me some chocolade easter eggs with the message you have to eat them all mate.
Also René en Riëtte Zwierink came to visit me along with my brother Rainier
29 Maart
Het was een gekke dag voor mij, de dag dat mijn logopediste mij een chocolade eitje liet eten, kwam meneer Groothuis vrolijk met twee zakjes met paaseitjes aan.
Getuige van dit alles waren René en Riëtte Zwierink en mijn broertje Rainier die me ook kwamen opzoeken.
In de tussentijds heb ik er al een paar van op kunnen zuigen en moet je vertellen dat dit mij erg lekker smaakt.
Het voorjaar is begonnen.......Wedden dat ik ze op krijg?
25-28 Maart
Jullie hebben een tijdje niets van mij vernomen omdat ik een druk schema heb in het Roessingh. De afgelopen dagen veel bij de fysiotherapeut geweest de Ergo waar ik verschillende testen moest doen om te kijken naar mijn motoriek en fijne motoriek, De rechterkant is nog steeds niet goed genoeg. De linkerkant is een andere zaak daar heb ik geen warm/koud gevoel maar wel een gevoel dat ik weet dat je mij aanraakt.
We hebben donderdag 24 maart gesproken over spiegeltherapie, als je dit intypt bij Google dan begrijp je wat ik bedoel. Met deze unieke methode, die overigens vrij nieuw is, kun je andere hersenen prikkelen om functies van mijn afgestorven hersenen over te laten nemen.
Deze spiegeltherapie moeten we dan 2 weken elke dag het liefst 2 maal herhalen. In deze twee weken moet je dan je gevoel terug kunnen krijgen. Het werkt overigens niet bij iedereen maar het is het proberen waard.
Dezelfde dag ook een goed gesprek gehad met de psycholoog die met mij in de komende week verschillende psychologische testen wil afnemen om toch een totaal beeld te krijgen van de beschadigingen die ik heb opgelopen. Voor mijn eigen gevoel ben ik wel dezelfde Eduard als voorheen en dit bevestigd dan ook Johanna en de kinderen en alle andere mensen om mij heen. Desalniettemin gaan we de test doen en kijken wat eruit komt, misschien zijn er toch andere dingen die aan het licht komen.
Vrijdagmorgen 25 maart werd ik ’s morgens gelijk 1 maal van mijn sondevoeding afgehaald door de diëtiste. Waarschijnlijk is hier mijn logopediste verantwoordelijk voor.
Klik hier (klik op het oranje brede balkje "download") voor het voedings schema. Mijn eerste indruk was dan ook ongeloof en dacht dat ze een grapje maakten. Ik moet eerlijk bekennen dat dit wel erg snel is voor mijn gevoel mede omdat ik dikker eten niet kan wegslikken.
Zaterdagmiddag hebben we de verjaardag van Diane en Mart gevierd en dat was door allerlei lekkere dingen op tafel erg moeilijk voor mij. Er werd lekker gebarbecued en Ben Bokworst wist mij dan ook steeds maar weer de ogen uit te steken door het mooie bierglas te heffen. Iedereen zat lekker te eten en te drinken en ikzelf vroeg een stukje taart die ik bijna helemaal op heb gegeten in anderhalf uur tijd maar eerlijk is eerlijk ik heb wel gegeten. Mijn moeder maakte een half vloeibaar hapje klaar van gehaktballen van de barbecue en mosterdsoep waarvan ik zeer heb genoten. Toen we thuis kwamen stonden Ellen,Jan en Britt bij ons op de stoep om onze jarige Berner Sennenhond Amy terug te brengen die al een tijdje logeert bij de Fam. Groothuis. De verjaardag van onze Amy moest thuis gevierd worden en dat hebben we gedaan tussen alle drukte door.
Zondagmorgen lekker met Amy gewandeld in de Meene wat voor ons allen een welkome afwisseling was. Ik heb nog een paar klusjes proberen te doen maar de vermoeidheid sloeg toe en heb de activiteit moeten staken, ik wilde weer eens te veel doen.
Met goede moed begon ik ’s middags weer aan mijn voorgeschreven voeding maar dat liep uit op een disaster. Een Multi fiber zus een Yoghurtje zo, het was een kleffe bende die ik niet kon eten het was als cement voor mijn keel. Verschillende zaken proberen te mengen met gewone yoghurt zodat het allemaal redelijk te doen was, het bleef allemaal maar kleven in mijn mond met als gevolg het niet weg te kunnen slikken. Ma had lekkere groente soep gemaakt die ik in de blender geheel tot moes kon maken, en heb deze dan ook op kunnen eten.
Het zelfgemaakte middageten aardappelen, boontjes en stukjes ham in de blender waren ook een welkome afwisseling de heb ik dan ook lekker dun gemaakt zodat ik dit ook weer erg langzaam heb kunnen opeten. Zondagmiddag was er ook een lekker maar ik heb er dan wel een dik uur over gedaan om 2 bakjes eten weg te werken, zoveel was het toch echt niet.
Een dag ervoor, 24 maart had ik een gesprek met de logopedist deze liet mij drie chocolade eitjes opeten. Ik beet deze doormidden en liet het smelten in mijn mond en slikte dit vervolgens met succes door, dat was op zich al een prestatie want probeer maar eens een heel chocolade eitje in je mond te doen deze helemaal opzuigen en dan in één keer doorslikken. Dit gaf de burger moed maar om thuis een kleffe zooi te eten breekt je zelfvertrouwen weer af.
Drinken op zich is op dit moment geen probleem ondanks dat ik op moet passen om me te verslikken. Ze geven mij nu veel zuivelproducten waarvan je veel slijm krijgt en dat levert nu extra veel problemen op bij mij.
Ik zal morgen wel even vragen waarom ik dit dieet heb gekregen want andere dik vloeibare zaken kan ik redelijk maar erg langzaam wegslikken.
Van het weekend hebben we leuke dingen gedaan en het leven gewoon opgepakt zodat de kinderen de “gewone” dingen kunnen doen zonder dat er te veel gekke dingen met papa aan de hand is.
Woensdag hebben we een meeloopdag geregeld voor de kinderen zodat ze kunnen zien dat het goed gaat met mij in het Roessingh. Op vrijdag heeft Johanna nog een dag om ook alleen met mij mee te lopen om te kijken wat ik hier zoal doe de hele dag.
23th March (English version)
Here we are again , in a short time a lot of things happened with me. At my birthday I have been at home with my wife and kids but it was too busy for me with all my family around me when they came along for my birthday celebrations
You not expecting these kind of words from a grown up person but it was too much for me so they stayed only 1 hour to have some cake and coffee. I like to thank Johanna my wife for everything she does for me and the kids in these kind of circumstances, she is a strong women but does not ask for help.
I like to thank everybody who helps and support us through this difficult times. Further many thanks for all the messages and kind words from your side.
My biggest dream is to eat again this means a lot of practicing during my stay in the clinic. I am like a baby who needs to be fed with sollid to chew and to swallow. During my short weekend at home my mum made some vegetable soup which had to be blended to a thick fluid. I ate it all slowly,every spoonful I had to swallow in 3 or 4 times but I managed to do so. Dairy products are a hell to eat. These products are producing so many slime that it is impossible to swallow. Now I learned what is possible to eat and what is not.
This morning in hospital they had to check my PEG Catheter to see if there are any complications. They made a mistake with the date to visit the hospital so we went back without any consult. After that we had to wait for our second appointment so we had to wait in the restaurant where I had a huge cup of chocolate milk.
Back in the Roessingh clinic the nurses were great, they respect you and they are really interested in you, the most important thing is they have time to talk with you when you need it.
The same day I went to the physiotherapist to have an intake conversation. Again they were looking for somebody in a wheel chair, not somebody who’s standing there with sneakers on waiting to be helped. The women involved dumped all her papers in the bin and told me that she has to improvise my training for the day. It was difficult for her, the reason for that was my illness which is not very common.
My visit to the speech therapist was a better visit, her name is Annemarie and she knew everything from me already, this means she did her home work very well. She gave me some information which I could use in daily life, in order to swallow. She knew about all the swallow video’s made in the hospital before. She gave me a cup of tea which I had to drink up, unfortunately for her I couldn’t. She learned me to swallow in a other way in order to swallow my tea, this trick worked and know I practicing to swallow different kind of fluids. I have a good feeling that I will get my swallowing back in order to eat and drink properly but time will learn,
22 maart 21:00
We hebben de laatste tijd mede op mijn verzoek het bezoek via Johanna laten lopen omdat ik veel bezoek niet aan kon. Als je van plan bent om te komen dan zijn de bezoektijden van 19:00 t/m 21:00 uur op het Roessingh.
SMS 06 53534712 mij even als je mij wilt bezoeken maar omdat ik de hele dag therapie heb kan ik de telefoon niet opnemen, je kunt ook met Johanna bellen 06 28815404.
Dit om te voorkomen dat ik de ene keer niemand op bezoek heb en op en andere avond 10 personen.
Ik hoop dat jullie mij komen opzoeken want dat is een welkome afwisseling, het is ook erg leuk om jullie weer eens te spreken.
21 - 22 maart
Tja hier zijn we dan weer, in een korte tijd veel gebeurd. Ik heb mijn verjaardag goed doorstaan en het bezoek ‘s avonds was kort maar hevig, tjonge jonge wat een drukte was het voor mij.
Je zou deze woorden niet verwachten van een jonge kerel maar onder deze omstandigheden is alles te veel. Ik wil even laten weten dat ik het afgelopen weekend thuis een fantastisch weekend heb gehad, waarbij ik mijn vrouw Johanna wil bedanken voor alles wat ze voor mij doet, zo’n kanjer moet je met een vergrootglas zoeken. Ondanks alles houdt ze zich erg sterk, ik hou van jou en ook van de kinderen.
Ik weet dat het weblog over mij gaat maar vergeet niet dat mijn gezin onder grote druk staat. Iedereen die ons daarbij steunt zijn mensen die een groot hart hebben, dank je wel. Ook een dank je wel voor iedereen die iets van zich heeft laten horen op welke manier dan ook.
Ik heb het wel erg moeilijk met het feit dat we onze hond niet bij ons hebben, simpelweg omdat dit te druk is voor ons, deze logeert momenteel bij onze vrienden de Fam. Groothuis.
Doordat ik graag wil gaan eten heb ik alles geprobeerd te eten tijdens mijn weekend verlof. Een droge beschuit was niet echt een succes maar omasoep (groente soep) die ik gepureerd had kon ik langzaam maar zeker ‘wegslikken’ ook al moest elke hap in drie of vier keer worden weggewerkt. Ik bedoel dus te zeggen dat het in een of andere manier wel in mijn maag is beland. Zuivel producten gaat daarentegen erg slecht, hiervan gaat mijn speekselklieren op hol met als gevolg dat ik de hoeveelheid slijm moet uitspugen. Zoals je hoort heb ik dit weekend weer veel geleerd wat wel mogelijk is en wat niet.
Vanmorgen maandagmorgen naar het ziekenhuis om mijn PEG Katheter te laten bekijken om te zien of er geen complicaties waren opgetreden. In het ziekenhuis was een fout gemaakt omdat de afspraak was gemaakt op 31 maart en niet zoals op mijn afsprakenkaart stond op 21 maart. We moesten nu anderhalf uur wachten op onze volgende afspraak die we daarna hadden gepland. We hebben in het restaurant gezeten en heb ik een beker chocolademelk weggeslurpt, ik moet toegeven het was geen record tempo maar toch het was op.
Op het Roessingh aangekomen werd ik hartelijk ontvangen door mijn directe verplegers, ik moet zeggen die vrouwen weten op een hele persoonlijke manier je vertrouwen te geven en je thuis te laten voelen, al ben je natuurlijk veel liever thuis.
Een bezoek gebracht aan de fysiotherapeut, bij dit intake gesprek verwachten ze ook hier weer iemand in een rolstoel en niet iemand op gympies die er wel even tegen aan wil gaan met een paar oefeningen. Het A4tje werd dan ook direct terzijde gelegd en begon men mij te onderzoeken welke beperkingen of ik dan wel had. Het was een wirwar van zaken en omdat er maar weinig mensen en hersenstam infarct hebben, was het voor hen even aftasten hoe men nu met mij verder wilden dus kon ik na een half uurtje al weer gaan.
Daarna een bezoek aan de logopediste dit zag er beter uit. Mijn Logopediste Annemarie Kuipers was overal van op de hoogte en had zich verdiept in mijn zaak, wat mij veel vertrouwen gaf. Ze heeft mij onderzocht en wist af van de historie en de slikvideo’s die waren gemaakt in het ziekenhuis ZGT te Almelo. Ze gaf mij een kop thee en vertelde mij deze lekker op te drinken. Ze vertelde mij exact wat ik wel en niet moest doen tijdens mijn gevecht het kopje thee leeg te drinken. Ze was positief gestemd en ging met mij de uitdaging graag aan om op een andere manier te leren slikken als mijn hersenen bepaalde prikkels niet oppakken. Ik heb van haar een goede indruk gekregen en heb er samen met haar alle vertouwen in dat ik niet mijn hele leven met een PEG Katheter blijf lopen.
19 maart
In het Roessingh zit in een kamer naast mij een donkere jongen Jasper van 33 jaar oud. Jasper is een jongen die een hersenbloeding heeft gehad zoals alle andere patiënten op mijn afdeling. Hij heeft een hersenbloeding gekregen omdat hij zeer ongezond at, daardoor kreeg hij een zeer hoog cholesterol gehalte. Hij kon ook niet eten en zat ook aan de sondevoeding voor een lange tijd, nu eet hij weer bijna normaal. Ik heb dus al enige woorden met hem gesproken en ik hoop dat ik zijn voorbeeld mag volgen in een afzienbare tijd.
Nu ik weer even thuis zit besef ik steeds meer het geluk dat ik heb gehad omdat alle functies via de hersenstam naar de grote- en kleine hersenen gaan en dus veel meer functies hadden kunnen uitvallen bijvoorbeeld spraak motoriek en andere zaken. Om mij heen op de afdeling zijn mensen die een enorme klap hebben gehad en compleet in de vernieling hebben gezeten maar er langzaam weer uitkrabbelen dus langzaam maar zeker voor zichzelf te kunnen gaan zorgen door het goede werk van het Roessingh. Doordat ik dit nu zie weet ik dat het allemaal erg langzaam gaat en dus geduld moet hebben.
Als men nu aan mij zou vragen wat er beter gaat dan gisteren of eergisteren dan kan ik daarop geen antwoord geven maar als ik dan een week terug kijk dan zijn er verschillende dingen op te noemen die iets beter gaan. dat je per dag geen verbeteringen ziet maakt het erg moeilijk en krijg je wel eens een kleine depressie te verwerken.
Ik probeer steeds kleine stukjes vast voedsel te eten omdat ik dat zo graag wil, maar of dat goed is weet ik niet, ze praten op het Roessingh alleen nog maar over verdikt water drinken terwijl ik verdikte andere dranken al drink om mee te oefenen. Ze zijn bang dat ik mij verslik en dat ik dan een longontsteking kan oplopen en dat is iets dat ik nu niet kan gebruiken.
18 maart Update 17:00
Ik heb zojuist mijn weblog bekeken en ben blij verrast van het aantal reacties die jullie allemaal hebben achter gelaten. Ik wist niet dat iedereen zo meeleeft in wat mij is overkomen.
Het is in deze wereld van hektiek en gekte soms wel eens zo dat je langs elkaar heen leeft maar dit bewijst en bevestigd toch maar weer dat we toch ook wel eens stilstaan bij andere mensen. Je staat dan even stil bij het leven en dat het niet allemaal vanzelfsprekend is wat je bezit zoals een goede gezondheid. Sta eens wat vaker stil in je leven. Denk daarbij eens vaker na over echt belangrijke dingen, die echt belangrijk voor je zijn in je leven.
Ik wil jullie graag bedanken omdat jullie reacties het mij enorm helpen om mij hier doorheen te slaan.
Deutsch 
Ich bin gerade auf meine Weblog gewesen und habe da gesehen das viele von euch da etwas aufgeschrieben haben für mich. Ich wollte ihnen gerne ganz Herzlich bedanken für die fantastische worte die Mann zu mir geschrieben hat und hoffe ihnen bald wieder zu sehen. Von heute ab mache ich auch eine kleine Übersetzung in de Englische Sprache, sonst wird es mir zu viel.
English
I have been on my weblog and I am pleasantly surprised with what I have seen. It is unbelievable the amount of messages I have received. I would like to thank you all for your kind reactions. I will keep you from now on informed in the English language if I have time to do so.
18 Maart
Vandaag ben ik jarig en ik was blij verrast!
Ze hebben hier midden in de nacht mijn kamer versiert !!
17 maart
Een dag voor mijn verjaardag de eerste dag op het Roessingh doorgebracht.
Johanna is bijna de gehele dag hier geweest om de intake gesprekken mee te maken.
We hebben met verschillende mensen gesproken maar de meeste indruk heeft toch wel dokter Fleuren gemaakt. Zij heeft veel tijd voor ons genomen en ons alles verteld over wat er met mij is gebeurd en hoe het er nu voor staat.
De Neuroloog Dr. Tacke heeft mij in Almelo ook al het een en ander verteld maar dat heb ik in mijn toestand niet zo meegekregen waarschijnlijk.
Gelukkig kan de situatie niet erger worden en kan er alleen maar herstel optreden door hard te knokken en mijn best beentje voor te zetten.
Wel is duidelijk geworden dat ik heel veel geluk heb gehad en dat mijn situatie er veel erger uit had kunnen zien.
Vanavond samen met mijn moeder jullie reacties gelezen, echt onvoorstelbare mooie woorden die mij zeker hebben geraakt en mij een grote stap in de goede richting zullen geven.
Ik wil via deze weg iedereen hartelijk bedanken die met mij mee leven op welke manier dan ook. Ik ben onder de indruk van jullie allemaal, zolang jullie mij blijven steunen zal ik ervoor blijven vechten samen met Gods hulp.
Ik hou jullie op de hoogte.
16 maart
Het Roessingh, tja vaak van gehoord ik weet dat het in Enschede is en dat mensen daar revalideren maar wat moet ik daar van verwachten.
Het onbekende maakt mij onzeker en bedroeft maar Ellen Groothuis die daar ook voor een lange tijd heeft gerevalideerd heeft mij ingelicht over de gang van zaken en dat maakt mij een stuk rustiger.
Morgen 17 maart gaat het gebeuren en dan moet ik er maar het beste van maken. Hopelijk komen jullie mij dan in Enschede bezoeken.
