Het was een schok om maar zacht uit te drukken dat ik in het ziekenhuis belandde omdat men dacht dat ik een hersenbloeding had. Op een mooie vrijdagmorgen op het werk kreeg ik ineens een vreemde sensatie in mijn hoofd wat iets meer leek dan een gewone hoofdpijn.

Mijn collega Edwin Beltman bracht mij naar de dokter omdat het er niet zo goed uitzag. Aldaar ben ik onderzocht door mijn huisarts Dr.Boswerger,deze dacht aan een hersenbloeding en stuurde mij naar het ziekenhuis in de ambulance, hetgeen gepaard ging met alle toeters en bellen. 

In Almelo aangekomen werd ik onderzocht, er werd bloed afgenomen en er werd direct een CT scan gedaan, helaas werd er niets aangetroffen en stuurden ze mij weer naar huis, het zou gaan om een zware migraine aanval. Johanna en ik waren van de schrik bekomen en hebben nog even rustig in het restaurant iets gegeten en gedronken.

's Avonds nog naar opa en oma geweest en daar in de stoel in slaap gevallen wat al een vreemde actie was, ik ben niet iemand die zomaar ergens in slaap valt. De volgende morgen laat uit bed gekomen en wilde iets doen om zo snel mogelijk te vergeten wat er was voorgevallen. 

Ik kwam helaas niet verder dan mijn eigen bed waarop ik op terug viel.Dit keer voelde ik dat het geen migraine aanval was maar dat het duidelijk goed fout zat.Ik kon niet meer slikken en kreeg uitval aan mijn linkerkant van mijn lichaam. Ik raakte in paniek en vertelde Johanna dat ze huisarts moest bellen,ook de ambulance arriveerde en toen bleek al snel dat het foute boel was. 

In het ziekenhuis aangekomen verslechterde mijn toestand, toch werd er weer de zelfde procedure afgenomen als de eerste keer en er werd weer niets gevonden.Ditmaal werd ik opgenomen in het ziekenhuis te Almelo, en kwam op de afdeling Stroke Care te liggen waar ik 24 uur per dag werd geobserveerd. De tweede dag werd er een MRI en MRA scan gemaakt en toen kwam het grote woord eruit van de Neuroloog, ik had een heftige beschadiging opgelopen aan een van mijn aders in mijn hersenstam. Er zou een aderwand beschadigd zijn. 

De acceptatie ging mij niet in de koude kleren zitten en ben ook erg depressief geworden tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis en wilde dan ook zo snel mogelijk naar het Roessingh in Enschede.

Helaas was het daar vol met patiënten en was er de eerst komende weken nog geen plaats voor mij. Dit bericht sloeg in als een bom dat ik nog 3 weken of langer zou moeten wachten in het ziekenhuis.Ik heb in het ziekenhuis de dagen zitten tellen mede omdat de dagen in het ziekenhuis niet erg plezierig waren omdat ik in de wachtstand stond.Een weekendje naar huis werd mij voorgedragen om te kijken hoe dat ging. Door alle drukte thuis viel ook dit mij zwaar en heb dan ook veel geslapen. 

Ik zit nu over 3 weken te worstelen met het eten en drinken dat maar niet wil lukken, dit komt omdat het deel van mijn hersenen die zijn afgestorven deze functies bezitten. Het is nu kijken of mijn lichaam oftewel andere delen van mijn hersenen deze functies kunnen overnemen. Verder heb ik geen gevoel in mijn linkerdeel van mijn lichaam, helaas heb ik hierop geen garantie en zullen alles moeten accepteren en ons beste beentje voor te zetten. 

Op dit moment heb ik gisteren een PEG katheter gekregen waar de sondevoeding doorheen gaat om toch voedsel tot mij te kunnen nemen, voorheen heb ik via de neus een slangetje gehad waardoor ik het voedsel moest pompen. 

Gelukkig gaat het heel langzaam de goede kant op  en hoop zelf dat het eten en drinken weer tot de normaalste zaak van de wereld gaan behoren, zelf ben ik positief gestemd. 17 Maart,  1 dag voor mijn 43e  verjaardag ga ik voor 6 weken naar het revalidatiecentrum Het Roessingh toe om daar te revalideren daar zal ik alle hulp die mogelijk is krijgen van de beste artsen.

Als jullie mij willen bezoeken in het Roessingh neem dan even contact op met Johanna 06-28815404 zodat het niet teveel wordt. 

Ik hoop jullie allemaal te mogen begroeten op het Roessingh. 

Johanna, Caitlin en Isabel en directe familie Denice, Bridget, Marinus, Tony, Diane, Hans Rainier, Catherina en de kinderen en de rest van de familie in Engeland. Ik hou van jullie want zonder jullie was ik nu al niet zover gekomen.  

Verder wil ik iedereen bedanken voor de vele kaarten,mailtjes, sms berichten, bloemen en telefoontjes die ik van jullie heb mogen ontvangen, fantastisch gewoon. 

Verder speciale dank aan Jan en Ellen Groothuis en de kinderen die veel voor ons hebben betekend de afgelopen tijd.